​نیروی توجه یک عنصر عملی وکاربردی در روان انسان است مانند قلب و مغزدر بدن است که همراه با انسان آفریده میشود. چون دربدو تولد,انسان پاک و خالی از هر نوع قید و قالب روانی است, توجه انسان بر چیزی که وجود دارد یعنی به بدن و زمان حال جلب میشود. این حالت را ما در کودکان می بینیم, ولی آن‌ها از این حالت آگاه نیستند. ولی درطول زندگی توجه آدمی جلب آموزشهای شرطی از جمله قید ها وقالبهای روانی می‌شود , که انسان آن را هویت,شخصیت یا من خطاب می کند. تغییر جهت توجه از هویت یا شخصیت به ضمیرپاک و به زمان حال بیداری گفته میشود.